O lente, lente currite, noctis equi!

Magritte, The double secret,1927

"Μείνετε ασάλευτες, αεικίνητες σφαίρες τ' ουρανού,

Για να σταματήσει ο χρόνος και μεσάνυχτα ποτέ να μη φανούν

Όμορφο στης φύσης μάτι, ανάτειλε, ανάτειλε ξανά και κάνε

Τη μέρα αβασίλευτη για πάντα ή κάνε η ώρα ετούτη να κρατήσει

Ένα χρόνο, ένα μήνα, μια βδομάδα, μια μόνο μέρα,

Ώστε ο Φάουστους να μετανοήσει και να σώσει την ψυχή του.

Καλπάστε αργά, καλπάστε αργά, ω άλογα της νύχτας!

Τ' αστέρια κινούνται ακόμη, ο χρόνος τρέχει, το ρολόι θα χτυπήσει,

Θα' ρθει ο διάβολος, κι ο Φάουστους θα καταδικαστεί 

[...............................................................]

Ψυχή μου, μεταμορφώσου σε μικρές σταγόνες νερού,

Και πέσε στον ωκεανό για να μην σε βρουν ποτέ."

Stand still, you ever-moving spheres of heaven,

That time may cease, and midnight never come;

Fair Nature's eye, rise, rise again, and make

Perpetual day; or let this hour be but

A year, a month, a week, a natural day,

That Faustus may repent and save his soul!

O lente, lente currite, noctis equi!

The stars move still, time runs, the clock will strike,

The devil will come, and Faustus must be damn'd.

[...............................................................]

O soul, be chang'd into little water-drops,

And fall into the ocean, ne'er be found!

(5η πράξη, Σκηνή 2η)

Christopher Marlowe, Doctor Faustus * (βλ. σημ.)

Silvious Leopold Weiss, Fantasie

Ο Christopher Marlowe (1564 - 1593), Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός και μεταφραστής, ήταν ο σπουδαιότερος πρόδρομος του Σαίξπηρ στην αγγλική δραματουργία. Είχε πολύπλευρη μόρφωση, διέθετε αστείρευτη φαντασία, ανυπότακτο πνεύμα, έντονη αίσθηση ενός ηθικού συστήματος αξιών, ωστόσο πλήρως αποστασιοποιημένου από τη θρησκευτικότητα. Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ αποκάλεσε τον Μάρλοου ως "τον πιο βαθυστόχαστο, τον πιο βλάσφημο από τους συγχρόνους του" και "το πιο φιλοσοφημένο, αν και ανώριμο, πνεύμα από τους ελισαβετιανούς δραματικούς συγγραφείς". Ένα από τα σημαντικά επιτεύγματα του Μάρλοου ήταν ότι καθιέρωσε τον ανομοιοκατάληκτο στίχο στη δραματική ποίηση.

Ο Δόκτωρ Φάουστους (The Tragical History of D. Faustus,1604) εντάσσεται στην παράδοση του ηθικοπλαστικού θεάτρου της βρετανικής σκηνής. Είναι ένα έργο με ηθικά προστάγματα όπου ο πειρασμός, η πτώση και η καταδίκη σε αιώνια κόλαση καταδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης διάνοιας και ψυχής.