Παρά Ανωνύμου του Έλληνος

"Φανερὸν εἶναι λοιπόν, ὅτι τὰ πάθη καὶ αἱ δυστυχίαι, ὅταν αὐξάνουσι περισσότερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις τοῦ πάσχοντος, τότε ἡ ἐλπὶς ἀφανίζεται, καὶ ἐξακολούθως ὁ πάσχων φονεύεται. Ἀλλά, τὰ πάθη καὶ αἱ φυσικαὶ κλίσεις καὶ διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι διάφοροι καὶ πολυποίκιλοι, διὰ τοῦτο, ἄλλος μὲν τρέχει μὲ θάρρος καὶ χωρὶς φόβον ἐναντίον δέκα ἐχθρῶν, εὑρισκόμενος δὲ αὐτὸς ὁ ἴδιος εἰς ταξίδιον διὰ θαλάσσης, τρέμει εἰς κάθε παραμικρὸν αὔξημα τοῦ ἀνέμου, καὶ ὁ ναύκληρος, ἐξ ἐναντίας, ὁποὺ τόσον μεγαλοψύχως πολεμεῖ μὲ τὰς τρικυμίας, φοβεῖται νὰ ἀπαντήσῃ ἕνα ἐχθρὸν καὶ νὰ πολεμήσῃ Ποῖος, μὲ ἄκραν ἡσυχίαν καὶ ἀδιαφορίαν, μονομάχεται συχνά, καὶ θεωρεῖ μὲ ὄμμα ἀπτόητον τὸν θάνατόν του εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ἀντικειμένου ἄρματος, ἀλλὰ φεύγει ἀπὸ τὸ στρατιωτικὸν σῶμα ἀπέναντι τοῦ ἐχθροῦ. Καὶ οὕτως, καθεὶς διαφέρει τοῦ ἄλλου."

Ελληνική Νομαρχία, (απόσπασμα), Παρά Ανωνύμου του Έλληνος (Ἐν Ἰταλίᾳ. 1806)

Η γοητεία της χρυσόμαλλης δοράς

φωτ. celia g. 

Χρυσόμαλλο κριάρι· η ένωση του Ήλιου και της θάλασσας· ο Αμνός πριν χωριστεί σε Φρίξο (αρσενικό, ηλιακό στοιχείο) και Έλλη (θηλυκό, θαλάσσιο στοιχείο).

Όταν ο ήλιος χαμηλώνει πάνω στη θάλασσα, η σγουρή δορά της θάλασσας γίνεται χρυσή.

Το ταξίδι των Αργοναυτών ειναι μύηση στον Έρωτα, στην Αγάπη, είναι η ολοκλήρωση του Αμνού που είναι χωρισμένος σε αρσενικό και θηλυκό. Το ταξίδι των Αργοναυτών είναι μύηση στην ελληνικότητα.

Έλληνας ο γιος του Άλιου και της Αλός· ο γιος του Ηέλιου και της Έλλης· ο γιος του Αέλιου και της Ελένης· ο γιος του Ήλιου και της Θάλασσας.

"Αμήν λέγω υμίν, εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλεία του θεού".

Έλληνας ο γεννημένος εξ ύδατος και πνεύματος, από θάλασσα και από ήλιο· ο έχων συνείδηση (συν - γνώση) που είναι η ένωση του νου (πύρινο στοιχείο) και της καρδιάς (υγρό στοιχείο)· ο έχων αυτογνωσία, ο αυτοθεώμενος, ο θεός.

ΑΛΙΗ

Ήλιος

Ηέλιος

Έλλη

Ελένη

Αλς

Όταν εκείνος (ο Χριστός ή ο Διόνυσος ή ο Ορφέας) έλεγε να είμαστε το αλάτι αυτού του κόσμου, εννοούσε να είμαστε Έλληνες, ζητούσε να είμαστε γιοι του ήλιου και της θάλασσας.

Α γοητεία της χρυσόμαλλης δοράς!

Γιάννης Υφαντής, Αθανάτου Μνήμης Σημεία

"On a blade of grass..."

Tom Waits, All The World Is Green

Χρόνος ... ψυχή...

«ἄξιον δ' ἐπισκέψεως καὶ πῶς ποτε ἔχει ὁ χρόνος πρὸς τὴν ψυχήν, καὶ διὰ τί ἐν παντὶ δοκεῖ εἶναι ὁ χρόνος, καὶ ἐν γῇ καὶ ἐν θαλάττῃ καὶ ἐν οὐρανῷ. ἢ ὅτι κινήσεώς τι πάθος ἢ ἕξις, ἀριθμός γε ὤν, ταῦτα δὲ κινητὰ πάντα (ἐν τόπῳ γὰρ πάντα), ὁ δὲ χρόνος καὶ ἡ κίνησις ἅμα κατά τε δύναμιν καὶ κατ' ἐνέργειαν; πότερον δὲ μὴ οὔσης ψυχῆς εἴη ἂν ὁ χρόνος ἢ οὔ, ἀπορήσειεν ἄν τις. ἀδυνάτου γὰρ ὄντος εἶναι τοῦ ἀριθμήσοντος ἀδύνατον καὶ ἀριθμητόν τι εἶναι, ὥστε δῆλον ὅτι οὐδ' ἀριθμός. ἀριθμὸς γὰρ ἢ τὸ ἠριθμημένον ἢ τὸ ἀριθμητόν. εἰ δὲ μηδὲν ἄλλο πέφυκεν ἀριθμεῖν ἢ ψυχὴ καὶ ψυχῆς νοῦς, ἀδύνατον εἶναι χρόνον ψυχῆς μὴ οὔσης, ἀλλ' ἢ τοῦτο ὅ ποτε ὂν ἔστιν ὁ χρόνος, οἷον εἰ ἐνδέχεται κίνησιν εἶναι ἄνευ ψυχῆς.»

Αριστοτέλης, (Φυσικά) "Φυσικῆς ἀκροάσεως", 223a, 16-28