Απ’ όταν πρωτοείδα τη θωριά της στη ζήση ετούτη,
ως τώρα που την είδα, δεν είχε το τραγούδι μου στερέψει-
Μα πρέπει τώρα οι στίχοι μου να πάψουν ν’ ακολουθούν την
καλλονή της,
όπως στο απόγειό του
ως φτάσει ο καλλιτέχνης.
Τέτοια ομορφιά να τη σαλπίσει αφήνω
μια πιο καλή
τρομπέτα απ’ τη δική μου,
αφού τελειώνει πια το δύσκολο έργο.
Και με φωνή ταγού και βιάση εκείνη, ξαναρχινά:
"Απ’ το πιο μεγάλο
σώμα στον ουρανό ανεβήκαμε,
που είναι φως νοητό κι αγνό, γεμάτο αγάπη,
αγάπη αληθινή, χαρά γεμάτη,
χαρά που ξεπερνάει κάθε αναγάλλια.
τη στρατιά θα δεις του Παραδείσου,
τη μία και την άλλη εδώ, με όψη που θα έχει μια, στην ύστερη
την κρίση".
Dante Alighieri, Divina Commedia, (Παράδεισος, άσμα XXX)
μετάφραση: Γιωργής Κότσιρας
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 1986
Villa Lobos - Bachiana nº 5
"Tarde uma nuvem rósea lenta e transparente
Sobre o espaço, sonhadora e bela!"
Ο Heitor Villa-Lobos θεωρείται σύμφωνα με πολλούς ως ο σημαντικότερος συνθέτης που ανέδειξε η Λατινική Αμερική. Οι εννέα σουίτες του Bachianas brasileiras γράφτηκαν μεταξύ 1930 και 1945 και, όπως έχουν επισημάνει οι ειδικοί, παντρεύουν τα μουσικά ιδιώματα του Μπαχ με τους παραδοσιακούς σκοπούς της Βραζιλίας.
