"Je me suis fait tout petit"

Georges Brassens - Je me suis fais tout petit

"Blackbird"

“But I can see you

Your brown skin shining in the sun

You got your hair combed back..."

φωτ. celia g

Το τραγούδι Blackbird το έγραψε ο McCartney και σε συνέντευξή του το 2002 δήλωσε σχετικά με αυτό:

"I was in Scotland playing on my guitar, and I remembered this whole idea of 'you were only waiting for this moment to arise' was about, you know, the black people's struggle in the southern states, and I was using the symbolism of a blackbird. It's not really about a blackbird whose wings are broken, you know, it's a bit more symbolic."

(Radio interview with KCRW's Chris Douridas, May 25, 2002)

The Beatles - Blackbird 

...Και από συνέντευξη του McCartney στο Rolling Stone Magazine:

"I had in mind a black woman, rather than a bird. Those were the days of the civil rights movement, which all of us cared passionately about, so this was really a song from me to a black woman, experiencing these problems in the States: 'Let me encourage you to keep trying, to keep your faith, there is hope.' As is often the case with my things, a veiling took place, so, rather than say, 'Black woman living in Little Rock,' and be very specific, she became a bird, (she) became symbolic."

στην απόχη

φωτ. celia g.

"Woman with dove"

Tamara de Lempicka, Woman with Dove, 1931

Ike Quebec, Favela

"Το παιχνίδι είναι φως"

Pablo Picasso- Seated Harlequin

«Μόνο μέσα από το παιχνίδι μπορούμε να φτάσουμε στο φως. Εκείνοι που αρνούνται να παίξουν είναι καταδικασμένοι να ζουν στο σκοτάδι. Το παιχνίδι είναι φως. Το παιχνίδι είναι αυγή. […] Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στον κόσμο της Δύσης, οι οποίοι ασχολούνται με «πνευματικά θέματα», και των οποίων τα πρόσωπα είναι απόλυτα σοβαρά, αλλά η φυσική τους πνευματικότητα είναι ελεύθερη. […] Εκείνοι που κοιμούνται γίνονται σοβαροί αλλά πολύπλοκοι, βαρυφορτωμένοι, γεμάτοι μνησικακία, απογοήτευση και αυτοκτονούν. Μερικές φορές συγκεντρώνονται μεταξύ τους για ν’ ανταλλάξουν παράπονα και ψεύτικες κολακείες.

Από μια άποψη, όμως, τα ανθρώπινα πλάσματα είναι πλάσματα απλά. Δεν παύουν να είναι ποτέ παιδιά. Γι’ αυτό και είτε είναι διευθυντές είτε είναι εργάτες, καθηγητές ή φοιτητές, νέοι ή γέροι, επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξακολουθούν να παίζουν. Όταν κάτι έχει θετική κατάληξη, όταν υπάρχει επιτυχία, αποφεύγουν την αντι-κοσμική ματαιοδοξία, γιατί δεν ξεχνούν ότι απλά πρόκειται για ένα παιχνίδι. Όταν τα πράγματα δεν έχουν καλή έκβαση, θυμούνται ότι πρόκειται και πάλι για ένα παιχνίδι και μόνο, έτσι που η χαρά να παραμένει, ο ενθουσιασμός να μη χάνεται και η αδιάκοπη εσωτερική μουσική να τροφοδοτει τον διαρκή χορό.»

Luis Espinoza (Chamalu), Ο δρόμος της καρδιάς των Σαμάνων των Άνδεων, σελ. 60,61, εκδ. εκδ. Καστανιώτη

Adieu

Qu'est - ce que l' on et après la fin

Qu' est - ce qui se passe, je n'en sains rien,

Si je succombé à la mort,

J' espère pouvoir revivre, encore...

" I've got wild staring eyes..."

φωτ. celia g.

"I've got nicotine stains on my fingers

I've got a silver spoon on a chain

I've got a grand piano to prop up my mortal remains

I've got wild staring eyes..."

"Nobody Home" click  

"A Midsummer Night's Dream" *!

Joseph Noel Paton, The Quarrel of Oberon and Titania (detail)

“If we shadows have offended,

Think but this, and all is mended,

That you have but slumbered here

While these visions did appear.

And this weak and idle theme,

No more yielding but a dream,

Gentles, do not reprehend:

If you pardon, we will mend:

And, as I am an honest Puck,

If we have unearned luck

Now to 'scape the serpent's tongue,

We will make amends ere long;

Else the Puck a liar call;

So, good night unto you all.

Give me your hands, if we be friends,

And Robin shall restore amends.”

Οι τελευταίες γραμμές από τον επίλογο του έργου, όπου τονίζεται στους θεατές/ αναγνώστες, από το «ξωτικό» (Robin), η ονειρική φύση των πραγμάτων που έχουν δει/ διαβάσει.

William Shakespeare, A Midsummer Night's Dream (Act 5, Scene 1)

Rachmaninoff's version of Mendelssohn's Scherzo 

from "A Midsummer Night's Dream"

Κορίτσια στη Γάνδη

"παραπλανημένες Πλειάδες"

φωτ. celia g.

The glass menagerie

LAURA: Little articles of it [glass], they're ornaments mostly! Most of them are little animals made out of glass, the tiniest little animals in the world. Mother calls them a glass menagerie! Here's an example of one, if you'd like to see it! . . . Oh, be careful — if you breathe, it breaks! . . . Hold him over the light, he loves the light! You see how the light shines through him?

JIM: It sure does shine!

LAURA: I shouldn't be partial, but he is my favorite one.

JIM: What kind of a thing is this one supposed to be?

LAURA: Haven't you noticed the single horn on his forehead?

JIM: A unicorn, huh? — aren't they extinct in the modern world?

LAURA: I know!

JIM: Poor little fellow, he must feel sort of lonesome.

Tennessee Williams, The Glass Menagerie

J. Brahms - Hungarian Dance No.1

Aphrodite

William-Adolphe Bouguereau, (1825 - 1905), Aphrodite, (detail)

William-Adolphe Bouguereau (1825-1905)

“Bouguereau was a staunch traditionalist whose realistic genre paintings and mythological themes were modern interpretations of Classical subjects-both pagan and Christian-with a heavy concentration on the female human body. Although he created an idealized world, his almost photo-realistic style brought to life his goddesses, nymphs, bathers, shepherdesses, and madonnas in a way which was very appealing to rich art patrons of his time.” (www.bouguereau.org)

Beethoven, Symphony 9

Μόρια σκόνης

Matisse, Seated woman, 1942

Είναι πολύ φυσικό να θεωρούμε το πνεύμα ως την ανώτερη και υπεράνω όλων αρχή. Αυτό μας διδάσκουν. Ό,τι μπορεί στολίζεται με πνεύμα, κοσμείται. Το πνεύμα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο είναι το πιο διαδεδομένο πράγμα που υπάρχει. Το πνεύμα της πίστης, το πνεύμα του έρωτα, ένα ανδροπρεπές πνεύμα, ένα καλλιεργημένο πνεύμα, το μέγιστο πνεύμα της σύγχρονης εποχής, θέλουμε να κρατήσουμε ψηλά το πνεύμα ετούτου κι εκείνου του πράγματος, και θέλουμε να δράσουμε στο πνεύμα του κινήματός μας: πόσο ακράδαντα ηχεί μέχρι τις κατώτερες βαθμίδες. Όλα τα υπόλοιπα, το καθημερινό έγκλημα ή η φιλόπονη μανία πρόσκτησης υλικών αγαθών, σε σύγκριση με το πνεύμα φαίνονται σαν κάτι ανομολόγητο, η βρομιά που ο θεός απομακρύνει από τα νύχια των ποδιών του.

Όμως όταν το πνεύμα είναι μόνο του, ένα γυμνό ουσιαστικό, φαλακρό σαν φάντασμα που σου έρχεται να του δανείσεις ένα σεντόνι, - πώς είναι τότε; Μπορεί κανείς να διαβάζει τους ποιητές, να μελετά τους φιλοσόφους, να αγοράζει πίνακες και να συζητά νύχτες ολόκληρες: όμως είναι πνεύμα αυτό που κερδίζει κανείς έτσι; Ας υποθέσουμε ότι το κερδίζει: έγινε όμως κτήμα του; Αυτό το πνεύμα είναι τόσο γερά δεμένο με την τυχαία μορφή της εμφάνισής του! Διαπερνά τον άνθρωπο που θέλει να το λάβει και αφήνει πίσω του μόνο λίγη ταραχή. Τι θα κάνουμε με όλο αυτό το πνεύμα; Αναπαράγεται διαρκώς πάνω σε βουνά χαρτιού, πέτρας και μουσαμά, λαμβάνοντας στην κυριολεξία αστρονομικές διαστάσεις, εξίσου αδιάκοπα λαμβάνεται και απολαμβάνεται με κατανάλωση τεράστιας ποσότητας νευρικής ενέργειας: αλλά τι απογίνεται μετά; Εξαφανίζεται σαν αυταπάτη; Διαλύεται σε μόρια; Εξαιρείται από τον γήινο νόμο της διατήρησης; Τα μόρια σκόνης που βυθίζονται μέσα μας και σιγά σιγά ηρεμούν είναι απειροελάχιστα σε σχέση με ό,τι αναλώθηκε. Προς τα πού, πού, τι είναι; Λέτε, αν ξέραμε περισσότερα γι’ αυτό, να έπεφτε στενόχωρη σιωπή γύρω από το ουσιαστικό «πνεύμα»;!

Robert Musil, Der mann ohne eigenschaften, τομ.1, σελ. 178,179, εκδ. Οδυσσέας

Rhapsody on a Theme of Paganini

in A minor for piano & orchestra, Op. 43

Philadelphia Orchestra

Sergei Rachmaninov, piano

poetic licence...

“I didn't go to the moon, I went much further—for ...Time is the longest distance between two places.”

Bach, BWV 974 Adagio 

“Memory takes a lot of poetic licence. It omits some details; others are exaggerated, according to the emotional value of the articles it touches, for memory is seated predominantly in the heart.The interior is therefore rather dim and poetic.”

“The window is filled with pieces of colored glass, tiny transparent bottles in delicate colors, like bits of a shattered rainbow. Then all at once my sister touches my shoulder. I turn around and look into her eyes. Oh, Laura, Laura, I tried to leave you behind me, but I am more faithful than I intended to be!”

(Ο Tom Wingfield απευθυνόμενος στη Laura, 7^η σκηνή)

Tennessee Williams, The Glass Menagerie

"Οἱ ὀφθαλμοὶ της ἐπληρώθησαν δακρύων καὶ ἐγὼ ἐσιώπησα."

Καρυάτις στο Βρετανικό Μουσείο 

φωτ. celia g.

“ …καὶ ἔτι συμμνημόνευε, ὅτι μόνον ζῇ ἕκαστος τὸ παρὸν τοῦτο, τὸ ἀκαριαῖον· τὰ δ᾽ ἄλλα ἢ βεβίωται ἢ ἐν ἀδήλῳ. μικρὸν μὲν οὖν ὃ ζῇ ἕκαστος, μικρὸν δὲ τὸ τῆς γῆς γωνίδιον, ὅπου ζῇ· μικρὸν δὲ καὶ ἡ μηκίστη ὑστεροφημία, καὶ αὕτη δὲ κατὰ διαδοχὴν ἀνθρωπαρίων τάχιστα τεθνηξομένων καὶ οὐκ εἰδότων οὐδ᾽ ἑαυτούς, οὔτιγε τὸν πρόπαλαι τεθνηκότα.”

Μάρκος Αυρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτὸν, 3.10

Scarlatti, sonata k 450

"...en te cherchant dans un pays étranger..." *!

φωτ. celia g.

"Everything: love and grief, and world, and dreams!" *

 I will be true

Bridge Over Troubled Water

*στίχος από τα "Τραγούδια του οδοιπόρου" (Lieder eines fahrenden Gesellen) του Gustav Mahler