“Day and night…night and day…” *!

Rory Gallagher, Easy come, easy go

"...ὁ μὲν χρόνος στιγμή, ἡ δὲ οὐσία ῥέουσα..."

φωτ. celia g. (αίσθησις-χρόνος-ουσία)

Τοῦ ἀνθρωπίνου βίου ὁ μὲν χρόνος στιγμή, ἡ δὲ οὐσία ῥέουσα, ἡ δὲ αἴσθησις ἀμυδρά, ἡ δὲ ὅλου τοῦ σώματος σύγκρισις εὔσηπτος, ἡ δὲ ψυχὴ ῥεμβός, ἡ δὲ τύχη δυστέκμαρτον, ἡ δὲ φήμη ἄκριτον˙ συνελόντι δὲ εἰπεῖν, πάντα τὰ μὲν τοῦ σώματος ποταμός, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς ὄνειρος καὶ τῦφος, ὁ δὲ βίος πόλεμος καὶ ξένου ἐπιδημία, ἡ δὲ ὑστεροφημία λήθη. τί οὖν τὸ παραπέμψαι δυνάμενον; ἓν καὶ μόνον φιλοσοφία˙ τοῦτο δὲ ἐν τῷ τηρεῖν τὸν ἔνδον δαίμονα ἀνύβριστον καὶ ἀσινῆ, ἡδονῶν καὶ πόνων κρείττονα, μηδὲν εἰκῇ ποιοῦντα μηδὲ διεψευσμένως καὶ μεθ ὑποκρίσεως, ἀνενδεῆ τοῦ ἄλλον ποιῆσαί τι ἢ μὴ ποιῆσαι˙ ἔτι δὲ τὰ συμβαίνοντα καὶ ἀπονεμόμενα δεχόμενον ὡς ἐκεῖθέν ποθεν ἐρχόμενα, ὅθεν αὐτὸς ἦλθεν˙ ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν θάνατον ἵλεῳ τῇ γνώμῃ περιμένοντα ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ λύσιν τῶν στοιχείων, ἐξ ὧν ἕκαστον ζῷον συγκρίνεται. εἰ δὲ αὐτοῖς τοῖς στοιχείοις μηδὲν δεινὸν ἐν τῷ ἕκαστον διηνεκῶς εἰς ἕτερον μεταβάλλειν, διὰ τί ὑπίδηταί τις τὴν πάντων μεταβολὴν καὶ διάλυσιν; κατὰ φύσιν γάρ˙ οὐδὲν δὲ κακὸν κατὰ φύσιν.

Μάρκος Αὐρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν, 2.17

!!!

Beethoven's Tempest Sonata mvt. 3 (Wilhelm Kempff)

"στο άλογό μου"

φωτ. celia g.

"...Φυλάω ακόμη το ξυστρί και τη βούρτσα σου. Κι όταν κάποτε κι αυτά θα τα παραδώσω, θα σε φυλάξω στη μνήμη μου. Οι κάλοι των χεριών μου από τα λουριά σου μου είναι τόσο αγαπητοί, όσο εκείνοι που κάποτε απόχτησα στις θαλασσινές μου πορείες... " *

*Νίκος Καββαδίας, Του πολέμου. Στο άλογό μου, Εκδ. Άγρα

επτά αιώνες και 18 δευτερόλεπτα...

photo by celia g.

If you were coming in the fall,

I'd brush the summer by

With half a smile and half a spum,

As housewives do a fly.

If I could see you in a year,

I'd wind the months in balls,

And put them each in separate drawers,

Until their time befalls.

If only centuries delayed,

I'd count them on my hand,

Subtracting till my fingers dropped

Into Van Diemen's land.

If certain, when this life was out,

That yours and mine should be,

I'd toss it yonder like a rind,

And taste eternity.

But now, all ignorant of the length

Of time's uncertain wing,

It goads me, like the goblin bee,

That will not state its sting.

Written by: Emily Dickinson


"Night Dance" by Adam Hurst, Cello & Guitar

"Somewhere in time" *

by Helena Almeida

" «ο χρόνος είναι άπειρος, αλλά τα πράγματα στο χρόνο, δηλαδή τα απτά υλικά σώματα, είναι πεπερασμένα…Σύμφωνα λοιπόν με τους αιώνιους νόμους που διέπουν τους πιθανούς συνδυασμούς αυτού του αέναου παιχνιδιού επαναλήψεων, όσος χρόνος κι αν περάσει, όλες οι συγκυρίες που έχουν υπάρξει σ΄ αυτή τη γη κάποτε θα ξαναϋπάρξουν, θα ξαναβρεθούν σε σχέσεις έλξης ή άπωσης, αγάπης ή μίσους…Θα έρθει έτσι κάποτε η μέρα που θα γεννηθεί ένας άντρας ολόιδιος μ’ εμένα και μια γυναίκα ολόιδια με τη Μαρία.» (F. Nietzsche, The Will to Power)

Το παράδοξο της αέναης επανάληψης στο χώρο, πέρα από την ψυχολογική αμηχανία που μας δημιουργεί, έχει κι άλλες συνέπειες. Αν για παράδειγμα, θεωρούμε ότι οι πιθανότητες εμφάνισης ζωής στο σύμπαν  είναι μη μηδενικές, αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για κάτι που συνέβη με φυσικό τρόπο στη Γη. Αν λοιπόν το σύμπαν είναι άπειρο, τότε πρέπει εντός του να υπάρχουν άπειροι πολιτισμοί έμβιων όντων. Ανάμεσά τους θα υπάρχουν και πιστά αντίγραφα του εαυτού μας σε κάθε ηλικία. Ακόμη κι αν πεθάνουμε, θα υπάρχουν άπειροι σωσίες μας με τις ίδιες ακριβώς αναμνήσεις και εμπειρίες που θα συνεχίζουν να ζουν. Αφού λοιπόν αυτή η αλληλοδιαδοχή συνεχίζεται επ’ άπειρον στο χρόνο, κατά κάποιον τρόπο, ζούμε όλοι μας «αιώνια».[........................]

Το παράδοξο των αντιγράφων γίνεται πραγματικότητα 

σε ένα σύμπαν όπου τίποτε δεν είναι πρωτότυπο. 

Σκηνή από την παράσταση του θεατρικού έργου 

του Luca Ronconi, Infinities στο Μιλάνο

(Foto di Marcello Norberth)

Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε κανένα λόγο να θεωρούμε ότι το αντίγραφό μας θα ενεργούσε ακριβώς όπως εμείς. Ακόμα κι αν ως εκείνη τη στιγμή είχαμε ζήσει ακριβώς τα ίδια πράγματα, μπροστά σε μια νέα κατάσταση μπορεί να συμπεριφερόμασταν πολύ διαφορετικά, όπως θα έκαναν και δύο ομοζυγωτικοί δίδυμοι. Οι μελλοντικές εμπειρίες και επιλογές μας θα μπορούσαν να είναι τελείως διαφορετικές. Για την ακρίβεια, αυτό θα ήταν πολύ πιθανότερο από το να ζήσουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα και στο μέλλον. Βέβαια, σε κάποια άλλη περιοχή του σύμπαντος, θα υπήρχαν και σωσίες μας οι οποίοι θα έπαιρναν τις ίδιες αποφάσεις και θα είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά μ’ εμάς σε όλα τα επίπεδα. [………………] Το 1896, ο Χέρμπερτ Σπένσερ διατύπωσε μια ανάλογη ιδέα, αναφερόμενος στην εξελικτική διαδικασία:
«Μπορούμε να φανταστούμε ένα παρελθόν κατά το οποίο σημειώθηκαν διαδοχικές Εξελίξεις ανάλογες με αυτήν που εκτυλίσσεται τώρα, και ένα μέλλον στο οποίο θα συνεχίσει να γίνεται το ίδιο – πάντα με βάση την ίδια αρχή, αλλά ποτέ με τα ίδια αποτελέσματα.» " (H. Spencer, First Principles, 1896)

John D. Barrow, (The infinite book) Άπειρο – Τα μαθηματικά της αθανασίας, εκδ. Τραυλός, 2005, σελ. 205-207

Rachmaninoff, Piano Concerto no. 3 in D minor

* "Somewhere in time" is a 1980 romantic science fiction film directed by Jeannot Szwarc. It is a film adaptation of the 1975 novel Bid Time Return by Richard Matheson, who also wrote the screenplay. 

The fairy queen

Moritz Daniel Oppenheim, Portrait of Charlotte de Rothschild, 1836 (detail)

"If Love's a Sweet Passion, why does it torment?

If a Bitter, oh tell me whence comes my content?

Since I suffer with pleasure, why should I complain,

Or grieve at my Fate, when I know 'tis in vain?

Yet so pleasing the Pain, so soft is the Dart,

That at once it both wounds me, and tickles my Heart.

........................................."

"If love's a sweet passion" (The Fairy Queen), Act III

Henry Purcell (1659-1695)

Henry Purcell, The Fairy Queen

(Veronique Gens, soprano)

The Artist *!

The Artist's main theme, 

composed by Ludovic Bource, 

played by the Brussels Philharmonic, 

orchestrated by Vladimir Nikolov.

"τὸ μὲν δὴ νοήσει μετὰ λόγου περιληπτὸν..."

φωτ. celia g.

"καὶ τὸ μὲν δὴ σῶμα ὁρατὸν οὐρανοῦ γέγονεν, αὐτὴ δὲ ἀόρατος μέν, λογισμοῦ δὲ μετέχουσα καὶ ἁρμονίας ψυχή, τῶν νοητῶν ἀεί τε ὄντων ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀρίστη γενομένη τῶν γεννηθέντων"

Πλάτων, Τίμαιος

minuet

Alfred Schnittke, Suite in the old style - Minuet

Alfred Schnittke (1934 –1998) was a Soviet and Russian composer. Schnittke's early music shows the strong influence of Dmitri Shostakovich. He developed a polystylistic technique in works such as the epic First Symphony (1969–1972) and First Concerto Grosso (1977). In the 1980s, Schnittke's music began to become more widely known abroad with the publication of his Second (1980) and Third (1983) String Quartets and the String Trio (1985); the ballet Peer Gynt (1985–1987); the Third (1981), Fourth (1984), and Fifth (1988) Symphonies; and the Viola (1985) and 1st Cello (1985–1986) Concertos. (wikipedia) 

Morceaux de Fantaisie!

Morceaux de fantaisie, Op.3, is a set of five piano solo pieces composed by Sergei Rachmaninoff in 1892. The title reflects the pieces' imagery rather than their musical form, as none are actual fantasies.

Rachmaninoff plays Elegie from Morceaux de Fantaisie (Op.3 No.1)

Η φύση της μέλισσας

φωτ. celia g.

"Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως υπάρχουν περιστάσεις που επιτρέπεται να μεταχειρίζονται τους άλλους χωρίς αγάπη, όμως στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν τέτοιες περιστάσεις. Με τ' άψυχα μπορούμε να φερθούμε σκληρά κι ανελέητα: μπορούμε να πελεκήσουμε τα δέντρα, να ψήσουμε τούβλα, να σφυροκοπήσουμε αλύπητα το σίδερο στ' αμόνι. Όμως στους ανθρώπους δεν μπορούμε να φερόμαστε άκαρδα, χωρίς αγάπη, όπως δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσουμε το μελίσσι χωρίς μέτρα προφύλαξης. Αυτή είναι η φύση της μέλισσας εξ ορισμού: αν της συμπεριφερθούμε χωρίς προσοχή τότε και σ' αυτή θα κάνουμε κακό και τον εαυτό μας θα βλάψουμε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Κι αλλιώς δεν μπορεί να είναι, γιατί η αμοιβαία αγάπη των ανθρώπων είναι ο βασικός νόμος της ανθρώπινης ζωής. [...] Όπως δεν μπορείς χωρίς βλαβερές επιπτώσεις να τρως, παρά μόνο όταν νιώθεις την επιθυμία να φας, έτσι και στους ανθρώπους μπορείς να φέρεσαι χωρίς δυσάρεστες συνέπειες μονάχα όταν τους αγαπάς."

Leo Tolstoy, Ανάσταση, μτφ. Γεράσιμος Κυριακάτος,εκδ. Γκοβόστη

Paganini, 5th violin concerto mvt 3 Rondo