Η πραγματικότητα είναι η λάμψη της αστραπής που τρέμει φυλακισμένη σε κάθε πέτρα. Αν δεν την ξυπνήσεις η πέτρα παραμένει μια πέτρα, η πόλη μια πόλη, η ομορφιά όμορφη, η πλήξη πληκτική, όλα κοιμούνται στο όνειρο των πραγμάτων ως τη στιγμή που, εξωθημένος από υψηλής τάσεως ρεύματα, θα τα κατακλύσεις με την καταιγίδα που αποκαλούμε "πραγματικότητα".
.jpg)
Diego Rivera, Nude with Calla Lilies
(Found on en.wahooart.com)
"Πάντα είχα την κακή τύχη να αντιφάσκω ως προς τον εαυτό μου. Η πραγματικότητα πάντα καταλήγει σε αυτό, μόνο το πνεύμα και η αρετή το αποφεύγουν. Μετά από έναν κουραστικό απογευματινό περίπατο, παραδείγματος χάρη, μπορεί έντονα να αισθάνομαι την επιθυμία για ένα ποτήρι νερό και να θεωρώ το νερό το πιο ιερό πράγμα στον κόσμο. Δεκαπέντε λεπτά μετά, όταν έχω πάψει να διψάω πια, τίποτα στον κόσμο δεν με ενδιαφέρει λιγότερο από το νερό και το να πιω νερό. Το ίδιο συμβαίνει με το φαΐ, τον ύπνο και τη σκέψη. Η στάση μου απέναντι σε ό, τι αποκαλούμε διανόηση είναι ίδια με αυτήν απέναντι στο φαγητό και το νερό. Υπάρχουν φορές που τίποτα στον κόσμο δεν με ελκύει τόσο έντονα και δεν μου φαίνεται τόσο απαραίτητο όσο η ζωή της σκέψης, η δυνατότητα της αφαίρεσης, της λογικής, των ιδεών. Αλλά όταν έχω κορεστεί από αυτήν, όταν έχω φτάσει στο σημείο να επιθυμώ το αντίθετό της, ολόκληρη η σκέψη με αηδιάζει σαν χαλασμένο φαγητό. Ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι αυτού του είδους η στάση θεωρείται αυθαίρετη, χωρίς χαρακτήρα, ακόμα και απαράδεκτη, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω για ποιο λόγο. Γιατί ακριβώς όπως δεν μπορώ παρά πότε να τρώω και πότε όχι, έτσι δεν μπορώ παρά να παλινδρομώ ανάμεσα στη φυσική ζωή και τη διανοητική ζωή, ανάμεσα στην εμπειρία και τον πλατωνικό κόσμο των ιδεών, την τάξη και την επανάσταση, τον καθολικισμό και το πνεύμα της μεταρρύθμισης. κάποιος που θα μπορούσε να λατρεύει την αφηρημένη σκέψη και να αποστρέφεται τη φύση σε όλη του τη ζωή, που θα μπορούσε να είναι πάντα επαναστάτης και ποτέ συντηρητικός, ή αντίστροφα, θα μου έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση σαν κάποιος ενάρετος, σταθερός, και με δυνατό χαρακτήρα άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα αυτού του είδους η συμπεριφορά θα μου φαινόταν το ίδιο καταστρεπτική, απωθητική και παράλογη όσο θα ήταν και το να θέλει κανείς να τρώει ή να κοιμάται όλη την ώρα. Και ωστόσο όλα τα κόμματα και τα κινήματα, είτε πρόκειται για πολιτικά είτε για διανοητικά, θρησκευτικά ή επιστημονικά, έχουν ξεκινήσει έχοντας ως βάση την προϋπόθεση ότι αυτού του είδους η ακαταλόγιστη συμπεριφορά είναι δυνατή και φυσική"
Από τις "Σκέψεις" του Hermann Hesse, σελ. 22-24, εκδ. Νεφέλη, μτφ. Νανά Ησαΐα
