Οι αλαζόνες είναι φυλακισμένοι μέσα στη δική τους ηλιθιότητα,
Αχίγια. Λένε παράξενα πράγματα, τα οποία προέρχονται από τις σκέψεις που τους ξεγελούν
ασταμάτητα. Συχνά νομίζουν πως είναι «καλοί άνθρωποι». Έχουν την τάση να αποδίδουν
στον εαυτό τους ένα σωρό αρετές, ικανότητες και διδασκαλίες που τους πείθουν ότι
είναι ανώτεροι από τους άλλους ανθρώπους. Όλα αυτά μεταφράζονται σε ένα αληθινό
κελί φυλακής, αόρατο μεν, αλλά απόλυτα επαρκές για να τους κάνει να λένε ανοησίες.
Όταν τέσσερις ματαιόδοξοι άνθρωποι μεταφέρουν ένα πτώμα στον τάφο, στην ουσία
οι νεκροί είναι πέντε. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει από μια τέτοια αίσθηση
ανωτερότητας είναι ότι ο τύπος αυτού του ανθρώπου, ενώ διατηρεί τις απαράδεκτες
αυτές θέσεις, είναι καταδικασμένος να ζει αποκλειστικά μέσα στα δεδομένα αυτής της
πραγματικότητας, κλείνοντας έτσι έναν θλιβερό και φαύλο κύκλο, ο οποίος
τροφοδοτεί διαρκώς την ανοησία του.
Οι αλαζόνες είναι οπωσδήποτε και ανόητοι, επειδή εκτιμούν τα
πάντα ανάλογα με τα δικά τους μέτρα. Όλα είναι καλά ή κακά ανάλογα με το πώς φαίνονται
σε αυτούς. Η ζωή τους είναι μια άχαρη ρουτίνα, γιατί συγκρίνουν διαρκώς τον
εαυτό τους με τους άλλους· βασίζουν τις αποφάσεις τους στη διαστρεβλωμένη εικόνα
που προσλαμβάνουν από τον περίγυρό τους. Οι αλαζόνες ζουν μέσα σε βάσανα, γιατί
έχουν αντικαταστήσει την εσωτερική ανάπτυξη με γελοίους ανταγωνισμούς, θέλοντας
να υπερέχουν απέναντι στους άλλους· με τον τρόπο αυτό βρίσκονται διαρκώς σε ένταση
και σπουδή. Αυτή η βιασύνη, αυτή η μανία δεν τους επιτρέπει ν’ απολαμβάνουν όσα έχουν στη διάθεσή τους. Μη
μπορώντας, λοιπόν, να είναι ευτυχισμένοι, αρρωσταίνουν. Για το λόγο αυτόν οι
φιλοδοξίες τους είναι πάντα χαμηλές: υλιστικές, ασήμαντες, μηδαμινές, έστω κι
αν συμμετέχουν στον κόσμο του πνεύματος. Έρχονται με όλα τα σκουπίδια τους κι
εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια λάθη, με συνέπεια να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν
απολύτως τίποτε. Οι πνευματικές τους πρακτικές γίνονται μια χονδροειδής κοροϊδία,
της οποίας τα βασικά θύματα είναι αυτοί οι ίδιοι.
Luis Espinoza, Chamalu: The Shamanic way of the heart
(Ο δρόμος της καρδιάς των Σαμάνων των Άνδεων), εκδ. Καστανιώτη, σελ.50,51
