 |
| Stephen Reid, Isabella and Angelo, 1909, (Measure for Measure) |
(Isabella)
"... but
man, proud man,
Drest in a
little brief authority,
Most
ignorant of what he's most assured,
His glassy
essence*, like an angry ape,
Plays such
fantastic tricks before high heaven
As make the
angels weep; who, with our spleens,
Would all
themselves laugh mortal."
"Mα άνθρωπε συ, περήφανε άνθρωπε,
που ντύθηκες μικρή εξουσία εφήμερη,
και πιο πολύ αγνοείς ό,τι πιο βέβαιο έχεις,
τη γυάλινη την ύπαρξή σου, σαν έξαλλη μαϊμού,
με κόλπα κωμικά μπροστά στον ύψιστο ουρανό,
κάνεις να κλαιν οι αγγέλοι, που
αν είχαν φύση ανθρώπινη,
θα πέθαιναν στα γέλια."
Σαίξπηρ, Με το Ίδιο Μέτρο, 2.2
Κορυφαίοι στίχοι από το ίσως πιο αντισυμβατικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, το οποίο ανήκει στις λεγόμενες «μελαγχολικές κωμωδίες» του, γιατί εκτός από δραματικά στοιχεία και ηθικοπλαστικά διδάγματα, έχει και κωμικές παρεμβάσεις, όπως και αίσιο τέλος. Βασικό θέμα του έργου είναι η δολιότητα της κρατικής εξουσίας και η διαφθορά των ανθρώπων όταν αναλαμβάνουν δημόσιες θέσεις.
* glassy essence: "That essential nature
of man which is like glass from its faculty to reflect the image of others in
its own, and from its fragility, its liability to injury or destruction" (Clarke)
Felix Mendelssohn - Symphony
No. 3 in A minor, Op. 56 "Scottish"
