 |
| Pablo Picasso- Seated Harlequin |
«Μόνο μέσα από το παιχνίδι μπορούμε να φτάσουμε στο φως. Εκείνοι
που αρνούνται να παίξουν είναι καταδικασμένοι να ζουν στο σκοτάδι. Το παιχνίδι
είναι φως. Το παιχνίδι είναι αυγή. […] Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στον κόσμο
της Δύσης, οι οποίοι ασχολούνται με «πνευματικά θέματα», και των οποίων τα πρόσωπα
είναι απόλυτα σοβαρά, αλλά η φυσική τους πνευματικότητα είναι ελεύθερη. […] Εκείνοι
που κοιμούνται γίνονται σοβαροί αλλά πολύπλοκοι, βαρυφορτωμένοι, γεμάτοι
μνησικακία, απογοήτευση και αυτοκτονούν. Μερικές φορές συγκεντρώνονται μεταξύ τους
για ν’ ανταλλάξουν παράπονα και ψεύτικες κολακείες.
Από μια άποψη, όμως, τα ανθρώπινα πλάσματα είναι πλάσματα
απλά. Δεν παύουν να είναι ποτέ παιδιά. Γι’ αυτό και είτε είναι διευθυντές είτε
είναι εργάτες, καθηγητές ή φοιτητές, νέοι ή γέροι, επιτρέπουν στον εαυτό τους να
εξακολουθούν να παίζουν. Όταν κάτι έχει θετική κατάληξη, όταν υπάρχει επιτυχία,
αποφεύγουν την αντι-κοσμική ματαιοδοξία, γιατί δεν ξεχνούν ότι απλά πρόκειται
για ένα παιχνίδι. Όταν τα πράγματα δεν έχουν καλή έκβαση, θυμούνται ότι πρόκειται
και πάλι για ένα παιχνίδι και μόνο, έτσι που η χαρά να παραμένει, ο ενθουσιασμός
να μη χάνεται και η αδιάκοπη εσωτερική μουσική να τροφοδοτει τον διαρκή χορό.»
Luis Espinoza (Chamalu),
Ο δρόμος της καρδιάς των Σαμάνων των Άνδεων, σελ. 60,61, εκδ. εκδ. Καστανιώτη
